Achtergrond en risico’s

Sinds 2015 zijn veel werknemers die langdurig (2 jaar onafgebroken) arbeidsongeschikt waren, ‘slapend’ op de payroll van hun werkgever blijven staan. Vanaf dat jaar geldt namelijk dat bij beëindiging van hun dienstverband de wettelijke transitievergoeding moet worden betaald. En daartoe bleken veel werkgevers, na alle andere kosten die zij tijdens de 2 jaar ziekte al hadden moeten maken, niet bereid. Omdat er geen loondoorbetalingsverplichting meer geldt voor werknemers die 104 weken ziek zijn, kost een dergelijk slapend dienstverband de werkgever (bijna) niets; reden te meer voor veel werkgever om niet tot formele afwikkeling over te gaan. Wat velen van hen zich echter niet beseffen, is dat er wel ook behoorlijk wat risico’s kleven aan het slapend in stand houden van een dienstverband. Want wat als de werknemer herstelt en/of weer aanspraak maakt op zijn oude baan en salaris? En beseft u wel dat met het verstrijken van de tijd de transitievergoeding steeds verder oploopt (ook al krijgt de werknemer geen salaris meer) en dus een toekomstig ontslag feitelijk steeds duurder wordt?